Virtual foolish Business TalesIk ben een communicatie strateeg. Marketing zit mij in ’t bloed. Voor de hedendaagse marketing-juffies kom ik uit het Stenen Tijdperk, maar onbetwist ben ik een digital native. Klatergoud, pek met veren, grote budgetten, kleine budgetten; het is me allemaal even vertrouwd. Als producent van corporate films en commercials werd ik in the nineties op het schild gehesen. Razend interessant vonden opdrachtgevers het. Geld speelde geen rol. Wij waren het er allemaal over eens dat de helft van het marketingbudget weggegooid geld was. We wisten alleen niet welke helft. Dat was geen laksheid. Klantsegmentatie was bij veel bedrijven nog heel simpel. Leeftijd, geslacht, woonplaats, inkomen, gezinsgrootte bij benadering. ‘One size fits all.’ Ach ja, dat waren nog eens tijden.

Overal lees je dat de consument veranderd is. Dat weten we nu wel. Er is in mijn optiek iets veel belangrijkers aan de hand; de consument is latent schizofreen. Dat zit namelijk zo; de consument consumeert à la 2015. Vakanties worden op de iPad vergeleken en geboekt, kleding online geshopt, de bibliotheekboeken vanaf de bank gereserveerd en Albert.nl vult de koelkast bij. Pa flirt via Facebook, ma speelt Wordfeud met volslagen onbekenden. Iedereen is altijd en overal connected. Dit is overigens de gekuiste versie, want online blijft veel verborgen. Wie toegang heeft, zal er zijn.

Virtual foolish. Dit gaat op voor de meeste managers en directeuren. Eén been in het virtuele bestaan en de wijsvinger elk moment van de dag tiptoetsklaar, maar hun reptile brain nog in het pleistoceen. Terwijl de wereld om hen heen schreeuwt om vooruitgang en verandering, kiezen dezelfde mannen en vrouwen voor conventionele marketingmiddelen. Telemarketing, peperdure advertenties in vakbladen en advertorials in televisieprogramma’s. Ik zeg niet dat ’t verkeerde keuzes zijn. En er zal best een doelgroep mee bereikt worden. Organisaties en individuen hebben nu eenmaal de neiging aan zichzelf gewend te raken.

Maar de helft van het marketingbudget dat op de oude manier wordt besteedt, is nog altijd weggegooid geld. En ik weet allang welke helft. Het gaat zelfs nog een stap verder; fan conversation trumps brand conversation. Marketingmanagers en decision makers die met ’t budget schieten vanuit de heup scoren een slecht rendement. En hebben een schizofreen gevoel voor de realiteit. De consument is always on.