In deze blog vertel ik je met plezier iets over het handige gebruik van weerstand. Weerstand kom je overal tegen, in alle organisaties. Mind you; alles is een organisatie. Je familie, je gezin en zelfs jijzelf. Op macro-, op micro- en op meso-niveau word je geconfronteerd met het hefboomefffect van tegengestelde krachten en het zoeken naar evenwicht en controle. Wat geldt voor het grote, geldt ook voor het kleine en het nog kleinere. Doe er je voordeel mee.
Wat wij weerstand noemen, is op zichzelf neutraal. Het is een objectief gegeven dat pas weerstand wordt in the eye of the beholder. Jouw tegenwind is dezelfde wind die de zeiler naar de haven brengt. Zodra je het objectieve gegeven als weerstand ervaart, werkt het als een motivator. Hoe meer weerstand er is, hoe meer tegenkracht er vrijkomt. Als je belemmerd wordt om je doel te bereiken, komt er kracht vrij in je lijf. Weerstand in de vorm van tegenwind maakt dat je harder gaat fietsen. Je poging een ingewikkelde rekensom op te lossen doet je hersens kraken: hoe tel je ook al weer een ongelijkmatige breuk op? Tussen ons gezegd, beste lezer: de weerstand bij het vervaardigen van deze blog triggerde mijn wilskracht om te gaan schrijven.
Ik wilde liever chillen, Netflixen bijvoorbeeld, of de krant lezen. Op zichzelf is weerstand geen voorwaarde om bij je doel te komen. Zonder tegenwind fiets je ook naar huis. Wel zorgt het ervoor dat je je grenzen verlegt en jezelf beter leert kennen. Het versterkt je identiteit. Zo liep ik de marathon met de allergrootste weerstand die ik ooit voelde. Onderweg snakte ik naar een taxi terug naar het hotel of een gewaardeerd familielid dat mij op zou komen halen. Tegelijkertijd was er geen denken aan dat ik ooit op zou geven. Ik verzette mij tegen mijn verlangen en daarmee haalde ik de finish.
Deze blog is overigens ook stukken beter geworden dan ik dacht, juist omdat ik er geen zin in had.
Wilma Out