Ik zat in de trein naar Enschede. Een iets oudere dame tegenover mij in een zomerjurk sprak luid in haar mobiel. Ze had een nieuwe evangelie ontdekt. Via een goeroe.
Je weet inmiddels hoe ik over goeroe’s denk. Overigens: ik weet dat de juiste schrijfwijze goeroes is. Dat vind ik een raar woord. Goeroes. Voor mij klinkt dat als een groep zeldzame knaagdieren.
Onder het motto Leesbaarheid First maak ik er goeroe’s van.
Heden is het woord goeroe volledig uit z’n verband gerukt. Goeroe, dat is thans gelijk aan vrede. Rustgevende wierook. Mistige boomtoppen. Galmende klankschalen en matten van bamboe. Vriendelijke ogen boven een begrijpende, empathische blik.
“Volg mij en je zult gelukkig zijn.”
De moderne versie zien we steeds vaker. Het jonge equivalent van de oude grijsaard met licht religieuze intenties. Een springerige vent op gympen met op zijn hoofd zo’n mannenknotje. Opzwepende armgebaren, microfoontje op de wang, luide oneliners. Open deuren en nieuwe kansen. Eenmalig en nu met korting. “Jij bent nog niet zover als ik.” Hoe fanatieker de goeroe, hoe linker de soep.
Spiritueel snobisme en esoterische oplichterij.
Flikker toch op. Een goeroe is gewoon ‘iemand met veel kennis over iets’. Een docent. Een zweminstructeur. De judoleraar. Jij. Tante Tineke die zo prachtig kantklost. Allemaal goeroe’s.
De dame in de trein refereerde aan ene Martijn. Ik herkende hem meteen toen ze het over hem had. Martijn heeft het licht gezien en probeert iedereen te overtuigen van zijn geluksconcept. Daarvoor dien je te dan wel fors betalen.
Geluk mag wat kosten, vindt Martijn.
Naast geluk vermarkt Martijn ook vrijheid. Dat zit in een ander concept, een andere verpakking. Dat kun je ook aanschaffen bij Martijn. Samen voordeliger. Ik gok erop dat hij binnenkort zuurstof te koop aanbiedt.
Ach ja, die Martijn. Hij leende eens geld van mij voor de terugreis naar huis, na afloop van een ‘uiterst succesvol event.’ Ik moet erbij zeggen dat dat weer even geleden was. Misschien is hij nu steenrijk met het vermarkten van geluk, van vrijheid en wellicht straks een concept met onbeperkt zuurstof.
De volgelingen van de zelfverklaarde goeroe’s kopen het ongrijpbare.
Martijn had mijn medereiziger in de ban gebracht van Lifestyle Design. “Je leven helemaal omgooien”, kakelde ze opgetogen in haar telefoon.
“Dát is Lifestyle Design.”
Je leven helemaal omgooien? Arm mens, dacht ik. Ik hield mijn hart vast. Ze heeft er ook nog voor betaald.
Met mijn hart vast en mijn tenen krom luisterde ik verder mee. Ik schudde zachtjes met mijn hoofd. In de eerste plaats komt de term ‘Lifestyle Design’ natuurlijk helemaal niet uit de koker van Martijn. Martijn heeft gewoon het boek The 4-hour Workweek van Tim Ferriss uit zijn hoofd geleerd.
Tim is op zijn beurt weer een adept van Tony Robbins. Prima, ik heb geen bezwaar tegen. Als het werkt is verspreiding een uitstekend idee. Maar pas op voor de goeroe. De ware religie van de goeroe is vaak platweg Het Grote Geld.
Lifestyle Design bestaat al zo lang als Adam en Eva uit het paradijs werden gegooid om hun eigen geluk dan maar te gaan maken. De definitie van Lifestyle Design is namelijk dat ieder mens zijn of haar leven zou moeten inrichten rondom de zaken en dingen en mensen waarvan hij of zij houdt.
Ik geef Adam trouwens gelijk. Hij verliet het paradijs en ontwierp zijn eigen bestaan. Dat deed pijn, soms, maar het leverde ervaringen op. Wat heb je aan een veilig leven als het je niet vormt als mens?
Lifestyle Design vereist dat je nadenkt over je huidige levensstijl én actief werkt aan de levensstijl van je keuze. Maar niet zoals goeroe Martijn orakelde op het podium van zijn event. Of in zijn podcast.
Want voor het ontwerpen van je ideale levensstijl hoef je je leven niet helemaal om te gooien. En je moet er zeker niet voor betalen.
Grote aanpassingen maken meestal ongelukkig. Kleine aanpassingen hebben een levensgroot effect.
Hans Ruinemans, boardroom monk