Alle veranderingen in ons leven kennen een side effect. Namelijk stress.
Meestal is die stress prima beheersbaar. Maar veranderingen komen zelden solo. Dan wordt het een zaak van stress op stress. Op stress. In dat geval kun je de stress misschien niet goed meer dragen.
Wat moet je dan doen?
Wel, ik heb geen remedie tegen stress. Of: misschien heb ik dat wel, maar dan zou ik meer moeten weten van de oorzaak van de stress.
Geen stress is hetzelfde en de oplossing zit bij de pijn. Erin zelfs. In het oog van de pijn zit de oplossing. Daar moet je zijn. Niet bij de symptomen dus.
Mijn antwoord op de vraag wat je moet doen als je de stress bijna niet meer kunt dragen, dat is dit: actie. Niets anders dan dat.
Niet lijdzaam afwachten, niet bevriezen, niet verstard raken. Ken je het verschijnsel:
‘staren in het niets’?
Bij staren staan de ogen verstard, in een stand-by modus. Er is geen overeenkomst tussen de gedachten en de visuele omgeving. Je staart letterlijk in het niets. Het doel is het brein even afschermen van de omgeving.
Iemand die onder stress staat kan volledig in die staat terechtkomen. Het is lastig en spijtig om los te komen uit die staat. Toch moet het.
Liever zou je blijven staren of blijven liggen. Toch moet je in actie komen. En tegelijkertijd moet je jezelf ontzien. In tijden van stress moet je je energie goed gebruiken. De minder zinvolle activiteiten moet je skippen en de mensen die zinloos je tijd verspillen moet je even koud zetten.
Met minder zinvolle activiteiten bedoel ik: vervelende karwijtjes zoals auto wassen en je schuur opruimen. Zelfs het huishouden kan daarbij horen. Tenzij je ervan opknapt moet je het niet doen. Vraag een ander het tijdelijk over te nemen. “Ik moet nu niet naar de winkel gaan voor de boodschappen.”
Wees voorbereid op de betweters.
‘Ze’ zullen zeggen dat je daarvan opknapt. Dat is niet zo, tenzij je ervan opknapt. Maar dat schreef ik al.
En de mensen die je tijdelijk koud zet, dat zijn de vragers en de klagers. De zeurders die het altijd over zichzelf hebben. De mopperaars, de zuigers. Je zoekt ze niet op en je laat ze niet toe. Nooit toch?.
Je moet bewegen. Geen vervelende klusjes, wel activiteiten waardoor je in beweging komt. Fysieke bewegingen maken je geest los. Die activiteiten mogen je geest niet verder belasten. Wandelen is zoiets. Je hebt er misschien geen zin in. Maar je moet erop uit.
Het andere dat je moet doen is praten. Kies daarvoor de aardigste en leukste mensen uit. De meest waardevolle, meest wijze personen. Je hoeft ze niet persé heel goed te kennen om met ze in contact te komen hierover. Kijk in je digitale connecties en vraag gewoon om een gesprek.
Helpen zit in onze genen. Betaald praten is een prima optie.
De oplossing van je stress, die is er. Je draagt het met je mee, samen met de oorzaak. Uiteindelijk dient de oplossing zich aan. Vertrouw daar alsjeblieft op. Via praten ontstaat er ruimte. Al pratend verlaat de stress je systeem. Wees open. Vertel hoe de zaken ervoor staan.
Er is altijd – altijd – een uitweg. Je ziet ‘m niet. Maar hij is er wel.
Hans Ruinemans, boardroom monk