Ieder mens op aarde staat in verbinding met de wereld om zich heen. Vrije, onafhankelijke geesten bestaan dus niet. Je bent mens omdat er andere mensen zijn. Anderen maken van jou de mens die jij bent. Zijn er geen andere mensen om je aan te spiegelen, dan verandert jouw constitutie ook. Wil je weten wie je bent? Kijk naar je omgeving.
Maar hoe zit dat dan met the lonely cowboy, zwervend in het Wilde Westen? De zonderlinge bergbewoner, de hermit, volkomen geïsoleerd levend vanwege de onherbergzame omgeving? Of, dichter bij huis, hoe zit het met die hoogbejaarde eenzame vrouw in de anonieme binnenstad?
Lonely cowboys, bestaan die nog? Het bestaan van de cowboy is in onze tijd enorm geromantiseerd. In werkelijkheid werd er neergekeken op dit min of meer achterlijke beroep. Inderdaad zaten er vreemde vogels bij. En als zij dat al niet waren, dan werden ze dat wel in de weken en maanden op de prairie. Patrouilleren langs het immense grensgebied van de veehouder en het verzorgen en begeleiden van het vee was hun taak. Niets meer en niets minder. In de herfst speurde de cowboy de horizon af naar prairiebranden. In geval van onraad waarschuwde hij met pistoolschoten de bewoners van de nabijgelegen boerderijen. In alle afzondering was de cowboy connected met de omgeving. De natuur, het vee, zijn paard, de collega-cowboys en andere bewoners van de prairie. Hij moest wel. Zijn leven hing ervan af.
De lonely cowboy gedroeg zich zo rauw als zijn omgeving was. Een vrije, onafhankelijke geest was de cowboy niet.
De zonderlinge bergbewoner, ongetwijfeld bestaat hij. Hoe zijn leven eruit ziet is niet te controleren. Hij leeft immers in afzondering. Eén ding weten wij zeker; om te overleven moet de zonderlinge bergbewoner volledig in verbinding staan met zijn omgeving. De gevaren van het seizoen moeten hem bekend zijn. In welke periode zijn de dieren om hen heen het gevaarlijkst? Welke gewassen zijn eetbaar? Wanneer gaan de beren in winterslaap en hoe lang blijft de lente nog weg? De zonderlinge bergbewoner leeft volgens het ritme van de natuur. Zijn stofwisseling, lichaamshouding en attitude veranderen. Hij verliest zijn gevoel voor decorum. De mondspieren worden slapper en zijn vocabulaire beperkter. De zonderlinge bergbewoner heeft geen spiegel in de vorm van anderen. Niemand corrigeert hem. Mens-zijn ben je samen.
Is het erg dat de zonderlinge bergbewoner transformeert in – laten we zeggen – een mens met dierlijke trekken? Nee, want dat vraagt de omgeving van hem. Of van haar.
De hoogbejaarde eenzame vrouw in de anonieme binnenstad is slechter af. Leven zonder aansluiting met een omgeving wordt een vorm van overleven. Energie resoneert, en zonder wederkerige energie sijpelt de vitaliteit uit het leven. Waar vitaliteit verdwijnt, verschijnt de ontreddering. Mind you: in elke anonieme binnenstad leven mensen zonder enige verbinding van betekenis.
Iedereen past zich keurig aan de omgeving aan. Soms is die rauw, ruw, schrijnend, misdadig, wreed. Soms beschaafd, arrogant, liefdevol, fatsoenlijk, deftig, welgemanierd of elitair. Voor welke sociale biotoop kies jij?